Valeryj Sachaščyk
«Šlach, na jakim Biełaruś zastajecca krainaj, u jakoj jość budučynia dla ŭsich biełarusaŭ niezaležna ad taho, jaki ściah nam padabajecca bolš, — hety šlach viadzie nas preč ad ahresii, nianaviści, mižnarodnych złačynstvaŭ, preč ad mižnarodnaj izalacyi i viartańnia ŭ kamienny viek technałohij. I tut asablivuju rolu hrajuć viedy, honar i adkaznaść sałdat i aficeraŭ Respubliki Biełaruś.
Ciapier mnohija z vas jak byccam źnieruchomieli i čakajuć, što ŭsio niejak samo vyrašycca, što «naviersie raźbiarucca». Adnak naviersie ŭžo razabralisia tak, što raschlobvać budziem doŭha i ciažka. Biez nas — nie raźbiarucca», — zajaviŭ Sachaščyk.
Jon nahadaŭ, što ŭ pieršyja dni paśla pačatku vajny mała chto staviŭ na pieramohu ŭ vajnie Ukrainy, ale ŭkrainski narod dakazaŭ advarotnaje. Ukraincy nie tolki źjadnalisia i vystajali, ale taksama ŭžo atrymali maralna-psichałahičnuju pieramohu nad Rasijaj i majuć stratehičnuju inicyjatyvu.
«Z Rasijaj mnie zrazumieła ŭsio. Z majoj radzimaj, Biełaruśsiu, mohuć być varyjanty», — adznačyŭ Sachaščyk.
Na jaho dumku, ciapier u Biełarusi jość tolki dva šlachi ŭ budučyniu: ci u kampaniju krain-izhojaŭ razam z Rasijaj, ci ŭ niezaležnaje i paśpiachovaje žyćcio, u krainu, u jakoj jość budučynia, — razam z Ukrainaj.
Sachaščyk prapanavaŭ biełaruskim vajskoŭcam dałučacca da jaho kamandy ci rabicca ŭdzielnikami dobraachvotnickich farmavańniaŭ va Ukrainie. A tych, chto zastaniecca ŭ łukašenkaŭskim vojsku, zaklikaŭ «nie hublać nadziei i pilnaści», sačyć za vajenna-palityčnymi padziejami i nie ŭdzielničać u «podłaści i złačynstvach».
«Nie treba čakać niejkaha cudu, nie treba spadziavacca, što chtości zrobić heta za nas — my zrobim heta sami, jak i hieraičny ŭkrainski narod. Žyvie Biełaruś! Słava Ukrainie!» — skončyŭ Sachaščyk svaju pramovu.
