Franak Viačorka. Skrynšot ź videa
«Była situacyja, nasamreč, takaja niečakanaja dla mianie. Vychodziŭ Alejnik, ja stajaŭ u kalidory, jon sam padychodzić da mianie, hladzić na mianie, paciskaje ruku i kaža: «Dobry dzień». Jon, kaniešnie, pastaviŭ mianie ŭ stupar, tamu što ŭ minułym hodzie delehacyja Makieja ŭciakała ad nas. Uciakała, biehła kudyści. Hetym razam jany sami padyšli.
Razmovy nie było nijakaj, heta było prosta vitańnie, a potym jany pajšli. Razam ź im byŭ Hłaz, byŭ šerah jašče čynoŭnikaŭ delehacyi. Ale heta pakul što ŭsia kamunikacyja, jakaja ŭ nas była ź im.
Jasna, što jany pracujuć na varožyja siły, jany pracujuć na Łukašenku. Čakać, što jany piarojduć na naš bok na Hienasamblei, u nas atrymajecca pieraciahnuć ich na bok svabodnaj Biełarusi, — nie. Ale ja dumaju, što jany pryznajuć nas jak apanientaŭ, heta vidavočna. I naša zadača prosta ich pieramahčy», — raskazaŭ Viačorka.
Čytajcie taksama:
Biełaruskaja śpiecdakładčyca AAN, jakaja «admyvaje» dyktatury ad sankcyj. Chto takaja Alena Doŭhań
Śviatłana Cichanoŭskaja sustrełasia ŭ Ńju-Jorku ź lidarami habrejskaj supolnaści
