Ad inšych svaich surodzičaŭ hetuju ptušku adroźnivaje charakternaja iržava-karyčnievaja afarboŭka i ciomna-karyčnievaje kolca na šyi, a taksama prykmietnyja ciomna-karyčnievyja plamy vakoł vačej, jakija robiać vielmi vyraznym pozirk ptuški.
U naturalnym asiarodździ hety vid žyvie ŭ Afrycy na poŭdzień ad Sachary i ŭ dalinie Niła ŭ Jehipcie, a ŭ mnohich krainach Jeŭropy i Azii časta vykarystoŭvajecca ŭ jakaści dekaratyŭnaj parkavaj ptuški. Pabačyć takoha husia ŭ Biełarusi — vialikaja ŭdača i redkaść.
Pavodle infarmacyi partała «Faŭna Biełarusi. Pazvanočnyja», nilskaha husia ŭpieršyniu zafiksavali ŭ Biełarusi ŭ pačatku 2020 hoda. Tady dźvie asobiny zaŭvažyli ŭ vakolicach vioski Makaraŭcy Bierastavickaha rajona.
Paźniej arnitołahi pa fatahrafijach vyznačyli dakładny vid ptuški i ŭklučyli jaho ŭ śpis ptušak Biełarusi, adniosšy da katehoryi S. Siudy ŭklučajuć intradukavanych ci źbiehłych ź niavoli ptušak, jakija stvaryli niezaležnuju hniezdavuju papulacyju, ale razmnažacca na terytoryi samoj krainy jašče nie stali.
Čytajcie taksama:
Arły, pieŭni i žuraŭli. Jakija ptuški jość na hierbach biełaruskich haradoŭ?
