Papularny rasijski piśmieńnik, zorka postpierabudovačnaj rasijskaj litaratury, aŭtar zbornikaŭ apaviadańniaŭ «Lehiendy Nieŭskaha praśpiektu» (1991) i ramanu «Samavar» (1996), Michaił Vieler -- na Minskim knižnym kirmašy. Sa svajoj zaŭsiodnaj krytykaj rasijskaj ułady i z pretenzijami na ŭłasnuju ŭsieachopnaść, Vieler nijak nie choča kłaścisia ŭ prakrustavy łožak aŭtara zabaŭlalnych ramanaŭ.
Papularnaść i hihanckija nakłady Vieleru pryniesła mienavita kambinacyja kamičnaha i fiłasofskaha, dzie absurdyskija historyi «z žyćcia» (naprykład u ramanie «Nul hadzinaŭ», sučasnyja revalucyjaniery ramantujuć «Aŭroru» i płyvuć z Sankt-Pieciarburha ŭ Maskvu skidać urad), spałučajucca ź fiłasofskimi razvahami płanietarnaha maštabu, jakija padajucca čytaču bieź cieniu ironii.
Nieadnaznačyja, ale cikavyja zaŭvahi papularnaha ŭ Rasii aŭtara ź jahonaj pres-kanfierencyi:
Pra VKŁ i Maskoviju:
Kali hladziš na mapy CHIV stahodździa, to bačyš raźlehłaje haspadarstva, Vialikaje Kniastva Litoŭskaje, jakoje i było papiarednicaj Biełarusi, ad Viciebska mała nie da Čornaha mora, a na ŭschodzie — maleńkaja Maskovija, jakaja była, pa sutnaści, pravincyjaj Załatoj Ardy... Maskoŭski kniaź jedziŭ u Załatuju Ardu atrymlivać licenziju na kiravańnie.
Pra rolu relihii ŭ Rasii:
Kiepska stavicca da rečy, jakaja źmiaščaje stolki śvietłych idej, ludskoha vopytu, mudraści, ja nie mahu… Ale! Kali partyjnyja funcyjaniery ščylnymi radami kročać na carkoŭnuju słužbu, i na tvarach u ich taja samaja samapavaha, jakaja była, kali jany siadzieli ŭ prezidyjumach, dyk chočacca zapisacca ŭ antyklerykały. Da žalu siońnia carkvu ŭ Rasii staviać na miesca adździeła ideałohii CK KPSS… Carkva znachodzicca na słužeńni , abo na pracy, u dziaržavy».
Dzie piśmieńniku lepiej žyć: na radzimie ci na čužynie?
Miesca lekara ŭ chalernym baraku… Radzima nie tam, dzie hrošy, samaje pryhožaje nieba, dzie svaboda… Ale kali ty nie zrobiš dobraj svaju krainu, dyk na jakoha čorta jana patrebnaja kamuści jašče?
Pra razvał SSSR:
Praces byŭ abjektyŭny… Ciapier takaja faza, faza drableńnia. I navat kali kažuć, što lubaja impieryja šmat razoŭ vykaraskvałasia, ja adkažu: «A kali čałaviek, šmat razoŭ ačuńvaŭ, dyk jon što, nieŭmiručy?»
Kudy idzie Biełaruś: da Rasii, ci na Zachad?
Nie dumaju, što adnosiny na palityčnym dziaržaŭnym uzroŭniach pamiž Rasijaj i Biełaruśsiu zrabilisia ščylniejšymi. Pa-pieršaje, Rasija, ź jaje ciapierašnim uradam takaja, što ź joj nie varta nadta blizka siabravać. Nakolki mnie viadoma, mižnarodnaje stanovišča Biełarusi, jaje adnosiny z Zachadam, miahčejšyja čym try hady tamu. Vydaje na toje, što spravy iduć da dalejšaha ŭzmacnieńnia niezaležnaści Biełarusi.
