Pramova na śviatkavańni Dnia Voli pierad biełarusami Kanady 28 sakavika 2010 hoda.
Ja vielmi ŭdziačny arhanizataram śviatkavańnia Dnia Niezaležnaści ŭ Kanadzie za mahčymaść pavinšavać Vas z hetym śviatam... Amal stahodździe ŭspychvaje na Biełaruskim niebaśchile Zorka Voli. Jana nikoli nia hasła. Časam zatumanicca, zakryjecca chmarami niahodaŭ, vojnaŭ, represyjaŭ, časam źmienšycca, ścišycca, nibyta choča schavacca ad suroku ci lutaj niadoli. Ale heta tolki mroja, miraž, jaki nasamreč nia bolš čym ślaza ŭ vačoch nieabyjakavavych. Zmachnieš tuju ślazu, i znoŭ voś jana – Zorka. Haryć, mihcić, vabić. Abudžaje samyja śvietłyja dumki j pačućci. Jana adzinaja, supolnaja i ŭ toj samy čas u kožnaha svaja, jak Biełaruś.
Zdavałasia b, za stahodździe svajho jsnavańnia jana musiła b pastareć, zaznaŭšy stolki kryvi, hora, bolu. A voś ža – nie. I ŭsio heta dziakujučy tym, chto nie škadavaŭ siabie dziela Ajčyny. I toje zusim nie zaležała ad miejsca, u jakim apynalisia patryjoty. Časam heta była blizkaja Eŭropa, časam – dalejšaja Afryka, dalokija Aŭstralija ci abiedźvie Ameryki.
Siedziačy ŭ aŭstryjskaj viaźnicy, biełaruski skulptar i paŭstaniec XIX stahodździa Hienryk Dmachoŭski vyrablaŭ fihurki śviatych, źbirajučy hrošy na novaje paŭstańnie, a vialiki Adam Mickievič sprabavaŭ sfarmavać u Tureččynie paŭstancki lehijon dla Biełarusi. Nia mienš vialiki Kaściuška, pamirajučy, pakinuŭ svaje hrošy dla budaŭnictva lakarni ŭ Mahilovie, padkreśliŭšy, što toje budaŭnictva musić spraŭdzicca tady, kali našaja kraina stanie sapraŭdy volnaj. A kolki samaachviarnaj pracy zrabili šmatlikija siabry Rady BNR, niesučy ŭ svaich sercach ideju našaj dziaržaŭnaści... Prykłady možna množyć, ale sutnaść u ich adna: dzie b my ni apynulisia, kim by ni stali, jak by ni pajšło našaje žyćcio – Biełaruś pierad usim.
Ja nie chaču, kab našyja dzieci pieršymi ŭbačyli našuju krainu sapraŭdy volnaj, niezaležnaj i cyvilizavanaj. Ja chaču, kab pieršymi sapraŭdy takoj jaje ŭbačyli my, a ŭbačyŭšy, pieradali jaje ŭ nadziejnyja ruki naščadkaŭ. Niama takoha miesca j takich umovaŭ, u jakich možna zabycca na toje, adkul ty j chto ty, niama takoha miesca j umovaŭ, u jakich my nie mahli b navučyć hetamu svaich dziaciej. Voś tolki nie chacieŭ by ja bačyć u ichnych rukoch ściahu zmahańnia, nie chacieŭ by, kab jany, chavajučy vočy, kazali sustrečnym, što ichnaja kraina – apošniaja dyktatarskaja kraina Eŭropy, dy z mapaj u rukoch pakazvali, dzie jana. Davajcie nia budziem pierakładać adkaznaść za Biełaruskuju volu na ichnyja plečy abo na plečy tych, chto tolki jašče padrastaje doma. Davajcie pierakładziom na ichnyja plečy adkaznaść za raźvićcio Biełarusi ŭ siamji cyvilizavanych krainaŭ i atrymajem ad ich za heta sapraŭdy ščyry čałaviečy dziakuj. Davajcie budziem vartymi. Hodnymi j šlachietnymi, pracavitymi ŭ svajoj addanaści j adkaznaści. Davajcie nie zabyvacca na toje, u jakich umovach žyvie naš narod, i što ad kožnaha z nas persanalna zaležyć, jakim doŭhim budzie takoje jahonaje žyćcio. Davajcie pracavać i zmahacca, i tady Zorka Niezaležnaści stanie realnaj, jak nikoli.
Žyvie Biełaruś!
