Maje pažežyncy, a taksama šmatlikija bieraściejcy, jakija ŭ svoj čas ablubavali Pažežynskaje voziera, nadta zakłapočany, što paśla praciahłaje zimovaje zaduchi ŭ voziery zahinuli vializnyja karpy i karasi, akuń dy inšaja rybnaja drabiaza. Sprava, jak akazałasia ŭ tym, što jašče ź minułaha hodu la voziera krasavałasia tablica, dzie čornym pa biełamu było napisana, što ŭsiakaja łoŭla ryby stroha zabaroniena. A zimoju hetaje papiaredžańnie spracavała admoŭna. Ryby anichto nie łaviŭ, z zaduchaju ryba sama nie spraviłasia. Pa prośbie viaskoŭcaŭ ja pazvaniŭ u abłasnuju inśpiekcyju achovy žyviolnaha i raślinnaha śvietu, dzie mnie na moj kłopat adkazali, što pra prykruju situacyju na Pažežynskim voziery ŭ inśpiekcyi viedajuć. Bolš taho, paraili mnie źviarnucca da staršyni Vielikaryckaha sielsavieta z pytańniem — čaho zahinuła ryba ŭ voziera? — bo štučny vadajom znachodzicca ŭ miežach nasielenaha punkta i što mienavita staršynia sielskaha Savieta nie parupiŭsia ŭ zimovy čas sahitavać kolki miestačkoŭcaŭ dla prabićcia produchaŭ na vodnaj roŭniadzi.
