«Pa-sapraŭdnamu strašny ŭžo nie Łukašenka» 39

U 2000 hodzie «Naša Niva» pradbačyła kanflikt novaj rasijskaj ułady i łukašenkaŭcaŭ. Analiz «Łukašenka jašče moža stać mienšym złom» byŭ źmieščany ŭ № 29 za lipień 2000 hoda.

«Rasiejskija kapitalisty i vajenščyna chutka znajšli supolnuju movu z Łukašenkam.

Znajšli supolnuju movu, ale nie zraklisia maraŭ pra poŭny kantrol nad ekspartna-papłatnymi biełaruskimi vytvorčaściami —

najpierš naftapierapracoŭkaj, metalurhijaj, chimijaj, a taksama tranzytnymi kamunikacyjami, i hetaja ichnaja łasaść stvaraje zaŭsiodnuju niebiaśpieku taho, što jany, z ułaścivaj siońniašnim rasiejcam haračnaściu ŭ vybary srodkaŭ, zachočuć pastavić zamiest Łukašenki prezydentam čałavieka našmat bolš padatlivaha i rasiejskaha — niejkaha, skažam, hienerała ci viadučaha Radyjo Bi-Ej. Bo 

Łukašenka, u siłu svajoj niaŭrymślivaj pracy pa izalacyi biełaruskaj kultury, izalavaŭ jaje ŭžo da takoj stupieni, što sam akazaŭsia zanadta biełaruskim dla stvoranaj im systemy. Systema dziaržaŭnaj ułady, zaviazanaja na ŭsim rasiejskim, siońnia patrabuje ŭžo sabie ŭ kiraŭniki mieniej biełaruskaha čałavieka, čym Łukašenka. U hetym drama Łukašenki i pahroza jahonaj uładzie.

A izalacyja biełaruskaj kultury adbyłasia, bo taja niesła, ličyli prajektanty, palityčnuju pahrozu zadumanaj systemie zvyšekspluatacyi i samaŭładździa, jakoje takuju ekspluatacyju harantuje — bo biełaruskaja kultura niasie peŭnuju histaryčnuju tradycyju svabody i prava, jak i peŭnyja hieapalityčnyja sympatyi.

Ale ŭ hetym samym i drama biełaruskaj apazycyi.

Realnaść siońnia takaja, što źmianić Łukašenku moža tolki našmat bolšy maryjanetka Maskvy, jašče bolš cyničny j varožy našym ideałam.

A značyć, što jość pahroza ŭ druhi raz trapicca ŭ pastku 1994 hodu, kali, skiravaŭšy ŭsie siły na baraćbu z Kiebičam, biełaruskaja pravica pryviała da ŭłady niepradkazalnuju siłu.

Ciapier znoŭ usia niezajzdrosnaja moc biełaruskaj kultury skiravanaja na dyskredytacyju hetaha ŭvasableńnia zła i biespryncypnaści, hetaha symbalu našaha nacyjanalnaha rabstva — na kałhasnaha banaparta. Pry hetym ihnarujecca toj fakt, što vał rasiejskaje kultury i medyjaŭ, što niasuć rasiejski nacyjanalizm i pohlad na śviet, ciapier nastolki mahutny, što pa-sapraŭdnamu strašny ŭžo nie Łukašenka. Žachnucca nas prymusić moža toj čałaviek, jakoha Łukašenku padrychtujuć na źmienu. My jašče zhadajem tady ciapierašniaha Łukašenku. Tady, pad zasieńniu arła i trykalora, my jašče paŭspaminajem z nastalhijaj čyrvona-zialony ściah, hazetu „Źviazda“ i radyjostancyju „Stalica“.

Taki

najhoršy varyjant rasiejskaj ekspansii ŭ Biełaruś užo staŭ całkam mahčymy. Bo bliskuča ŭdajecca nackoŭvać tych, čyja kaalicyja daŭno mahła b pamianiać šlach raźvićcia Biełarusi — Łukašenku i pravuju apazycyju.

Tamu što źmianić Łukašenku moža j… sam Łukašenka, ale ŭ jakaści biełaruskaha varyjantu Kučmy. Tolki dziela hetaha jon musić vykanać niekatoryja ŭmovy».

10 hadoŭ minuła. Ci zastajucca tezisy taho artykuła aktualnymi? Nie. Kraina źmianiłasia.

Nacyjanalnaja śviadomaść umacavałasia — heta fiksujuć sacyjołahi. Zhurtavalisia biurakratyja i palityčny kłas, i navat siłavyja struktury zapoŭnilisia vychadcami ź Biełarusi. U dziaržaparacie vyraśli cikavyja haspadarniki i administratary — vice-premjery, ministry i kiraŭniki ŭpraŭleńniaŭ.

Za hety čas pahrozy niezaležnaści byli adviedzieny, a Łukašenka pierastaŭ być niezamiennym.

Bolš nie varta žyć učarašnim dniom. Rabić vyhlad, što na dvare pa-raniejšamu 1993 abo 2000 hady. Treba asensoŭvać siońniašniuju realnaść, zychodziačy z taho, što mohuć prynieści krainie łukašenkaŭcy, a što — siły, što vystupajuć za jeŭrapiejskuju intehracyju Biełarusi.

Barys Tumar

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH