Fota RIA "Novosti".
Alaksandr Łukašenka ŭ časie
«Na płoščy jany pavinny byli pryniać rašeńnie pa lideru — chto budzie zamiest Milinkieviča. Miesca vakantna. Usie pracavali na heta, kab stać lideram apazicyi, i na Płoščy treba było abviaścić», — skazaŭ Łukašenka.
«Jon [Niaklajeŭ] adkryta skazaŭ — meta jaho raskrucicca ŭ prezidenckaj kampanii jak kandydatu i z hetaha tramplina vyjści na parłamienckija vybary. Nu, treba ž staraść zabiaśpiečyć», — daścipničaŭ Łukašenka.
Adnak, zajaviŭ jon, u hetaj ža roli bačyła Andreja Sańnikava jaho žonka. «Ale ab hetym daviedaŭsia Sańnikaŭ. Kali jašče Sańnikaŭ daviedaŭsia — heta paŭbiady. Ale daviedałasia «mamka» [žonka Sańnikava Iryna Chalip] i kaža: «Ty budzieš lidaram! «Joj, bač, pieršaj łedzi zachaciełasia być, tamu jana stała šturchać Sańnikava da taho, kab jon na Płoščy zajaviŭ», — zajaviŭ Łukašenka tak, niby jon asbaista prasłuchoŭvaŭ pryvatnyja razmovy Sańnikava j Chalip.
Łukašenka pasprabavaŭ iznoŭ sutyknuć roznyja kryły apazicyi: «Rymašeŭski pryjšoŭ u šał», — praciahvaŭ jon: «Ja hetym kazłam prarasiejskim nie dam zachapić uładu», i pačaŭ kala vakzała źbirać svaich ludziej. Jon tam sabraŭ try kałony [napraŭdzie — adna], i jany pajšli siudy. I ŭ ich užo namieciŭsia razdraj... pačałaja bojka kala Pałaca prafsajuzaŭ [žurnalistam ničoha takoha nie viadoma]», — raskazvaŭ Łukašenka.
«My prosta čakali zakančeńnia hetaha pieradvybarnaha verchału, kab nas nie papraknuli ŭ tym, što my sprabujem apuścić alternatyŭnych kandydataŭ», — skazaŭ Łukašenka. «A jany što, sumlennyja čystyja ludzi? I my ab hetym skažam».
Dalej jon u čarhovy raz źviazaŭ śmierć žurnalista Aleha Biabienina, adnaho z kiraŭnikoŭ vybarčaha štaba Andreja Sańnikava, ź finansavym pytańniem. «Čamu baćki Biabienin maŭčać? Čamu adzin ź dziejačaŭ, jakomu jon vioz 200 tysiač dołaraŭ, maŭčyć ŭ anučku? I ci niama pryčyn u tym, što jon tak aźviareła sa svajoj mamka nakidvajecca na dziejnuju ŭładu?» — abvinavačvaŭ Łukašenka.
Ani Sańnikaŭ, ani Rymašeŭski, ani Niaklajeŭ nie mohuć adkazać Łukašenku. Jany siadziać u nieviadoma jakoj turmie, i navat stan ich zdaroŭja nieviadomy.
