Japiskap Carkvy chryścijan viery jevanhielskaj Siarhiej Chomič pierakanany: toje, što adbyłosia ŭ Miensku 19 śniežnia, nie ŭpisvajecca ŭ duch Jevanhiella: «Kali pralivajecca niavinnaja kroŭ, navat kali ludzi dapuścili niejki promach i nie zusim razumna ŭčynili, — nadta nieadekvatnaja addača. Tam, dzie falš, dzie mana, dzie pravakacyi, padtasoŭki, tam niama Boha, u Boha niama ničoha supolnaha ź ciemraj. I ja razumieju, što, na žal, Boh adstupić ad nas
Siarhiej Chomič zaklikaje čakać i malicca, spadziavacca na płan Božy:
«Ja nie prychilnik revalucyjnych idej, ja nie dumaju, što my možam siłaj pieramahčy bolšuju siłu. Ale Boh pastaŭlaje caroŭ i Boh ich zrynaje. I kali Jon dapuskaje toje, što ciapier jość, — a Jon dapuściŭ, Jon papuściŭ u čymści naš narod, jaki adstupaje ad Boha, upadaje ŭ niejkaje pahanstva, u niejkaje idałapakłonstva, — ale ŭ Boha jość ryčahi, jak jon kaliści zrabiŭ z Navuchadanosaram… My, vierniki, spadziajemsia na Boha, praciahvajem žyć, radavacca žyćciu, jak by ciažka i baluča časam ni było. I vierym, što Boh jašče skaža svajo słova».
