Jamu było tolki 52 hady.
Andrej Čarkizaŭ naradziŭsia 1 krasavika 1954 h. u Maskvie. Maskvič u 27 pakaleńni (z kanca 14 st.). Pavodle adukacyi historyk. Skončyŭ u 1977 h. Maskoŭski pedinstytut. Z 1978 h. prafesijna zajmaŭsia žurnalistykaj. U 1981–1988 hh. — litsakratar i pamočnik Julijana Siamionava. U 1987 h. upieršyniu ŭ savieckim druku vystupiŭ suprać tavarystva «Pamiać» i antysemickaj idealohii CK KPSS, u suviazi z čym vyjhraŭ try hramadzianskija pracesy. U 1989–1991 hh. supracoŭničaŭ z Radyjo Svaboda.
U 1989 h. zasnavaŭ saviecka‑brytanskaje vydaviectva «Inter‑Versa», jakoje vypuściła pieršuju ŭ SSSR knihu publicystyki Andreja Sacharava «Tryvoha i nadzieja». Sa studzienia 1991 h., z času samaha zasnavańnia — palityčny ahladalnik radyjostancyi «Echo Moskvy».
U apošnija hady na "Echo Moskvy" byŭ aŭtaram prahramy štodzionnaj palityčnaj repliki, vioŭ prahramu «Kuchnia Andreja Čarkizava». U 1996 h. była vydadziena jahonaja kniha «Chranohraf. Žyvy letapis maskoŭskaha muraša: daviednik pa 5 hadach žyćcia krainy – z 1991 pa 1996 hh.».
U listapadzie 1996 h. — śniežni 1997 h. Andrej Čarkizaŭ vioŭ na telekanale NTV prahramu «Čas byka», u jakoj nia raz krytykavaŭ styl kiravańnia Alaksandra Łukašenki i jahonuju vajnu z žurnalistami. Krytykavaŭ daścipna, z pačućciom humaru. Biełaruskija ŭłady humaru nie razumieli i mocna kryŭdzilisia.
