Placoŭka pierad amfiteatram. Pad joj kulturna-zabaŭlalny centr. Znoŭ ramont.
Z hetaj sceny Łukašenka adkryvaŭ «Dažynki». Ciapier studenty hadajuć, ci spłyvie jana.
Dva miesiacy tamu ź jaho sceny adkryvaŭ «Dažynki» Alaksandar Łukašenka. Ciapier pamiaškańni centru zalivaje vada. Budaŭničyja chiby sprabujuć vypravić u aŭralnym paradku.
Placoŭka pierad amfiteatram pierakapanaja. U tranšei budaŭniki izalujuć plonkaj pierakryćcie padziemnych pamiaškańniaŭ amfiteatru. Pahladzieć, što tam robicca, nie ŭdałosia. Zdalok vidać, što tudy ŭnosiać materyjały dla izalacyi i azdableńnia.La tranšei, jak i dva z pałovaj miesiacy tamu, znoŭ pracuje ciažkaja budaŭničaja technika. Budaŭniki na prośbu raskazać, čym jany zajmajucca, admachvajucca i kivajuć na načalstva. Toje taksama niehavarkoje. Adzin z načalnikaŭ vykazaŭ niezadavalnieńnie krytyčnym siužetam na kanale STV.
U siužecie načalnik adździełu architektury j budaŭnictva rajvykankamu Viktar Bialajeŭ apavioŭ pra prablemy amfiteatru: «Terminy narmatyŭnyja ŭźviadzieńnia abjekta — 27 miesiacaŭ, a jaho pabudavali za dzieviać. Usie momanty tady niemahčyma było ŭličyć padčas budaŭnictva, dyj prajektavańnia.Ciapier voś vyjaviłasia praciečka. Viaducca pracy pa budaŭnictvie dadatkovaha drenažu, jaki praduchilić trapleńnie vady ŭ nižejšyja pavierchi budynka».Toje, pra što kaža spadar Bialajeŭ, pradbačyła zadoŭha da adkryćcia kulturna-zabaŭlalnaha centru inžyner-hidratechnik Volha Savieljeva. Jana źviartałasia da čynoŭnikaŭ i davodziła, što technalohii ŭźviadzieńnia abjekta parušajucca. Da jaje paradaŭ nie prysłuchoŭvalisia. Spadarynia Savieljeva i ciapier vykazvajecca pesymistyčna adnosna ŭstojlivaści samoha centru i navakolnych budynkaŭ: «Nielha abciskać budaŭnictva tolki hrašovymi pytańniami, to bok ludzi chapanuli hrošy — i ciapier naahuł budziem tolki zdymać płady ad hetaha. Ciapier užo mała što možna źmianić. Ciapier jany buduć pierarablać da skančeńnia vieku. Ciapier moža i dom papłyć, jaki pobač. Mohuć pačacca pasoŭvańni fundamenta».
Studenty sielhasakademii pierad adkryćciom centru bačyli, nakolki jon hatovy. Havoryć adna sa studentak:
«Kali my myli scenu, VIP-ložu, my tady spuskalisia ŭ pamiaškańni, dzie ciapier boŭlinh i mielisia być kaviarni. Užo tady, na momant adkryćcia, užo stajała vada. Było zrazumieła, što da terminu jany nie paśpiavajuć. Aŭrał pryvioŭ da hetaha. Ni vada tady nie była padklučanaja, ni elektryčnaść».
Žychary Horak prychodzić panazirać, jak druhi raz rychtujuć da adkryćcia amfiteatar. Voś što jany kažuć pra ramont:
— Adkaznaści ni ŭ koha niama. Hrošy škada. Hrošy ŭkładzienyja. Hrošy našy.
— Śpiašalisia duža. Nie ŭličyli, što adchon. Pačało razmyvać. Voś heta i pryčyna. Śpieška. Nikoli nia treba śpiašacca. Treba rabić sumlenna.
— Heta takija adnosiny da taho, što robicca. Možna było i chutka zrabić, ale jakasna. Ale, moža, i nia ŭmiejem.
Ramont amfiteatru ŭžo paśpieŭ stać častkaj studenckaha falkloru i kpinaŭ moładzi. Havoryć adzin sa studentaŭ:
«Mnohija z hetaha ciapier žartujuć. Jość u klubie viasiołych i znachodlivych chłopcy, raźvivajuć hetuju temu. Chutka budzie festyval KVZ, tam, peŭna, buduć žarty nakont amfiteatru».
Karespandent: «A z čaho budzie žartavać?»
Student: «Budziem hadać, spłyvie amfiteatar ci nie».
U padrychtoŭku Horak da «Dažynak» byli ŭkładzienyja miljardy rubloŭ ź dziaržaŭnaha biudžetu. Čynoŭniki z honaram rapartavali, što padrychtavali rajcentar za samyja ścisłyja terminy. Naprykład, miascovuju ladovuju arenu ŭźviali ŭtraja chutčej za narmatyŭ. Ciapier hetaja aŭralnaść stanovicca apraŭdańniem vialikich niedarobkaŭ.
