Смерць мужоў, крайняя беднасць і поўная адсутнасць дапамогі урада прымушаюць дзесяткі тысяч жанчын у Іраку займацца прастытуцыяй. Яны старанна хаваюць праўду аб сваім занятку, каб пазбегнуць пакарання з боку дзяржавы і кансерватыўнага мусульмунскага грамадства.
Традыцыі
Абсалютная большасць сённяшніх іракскіх прастытутак пачала гэтым займацца пасля падзення рэжыму Садама Хусэйна і прыходу амерыканцаў у краіну. Раней прастытуцыяй займаліся адзінкі. А сёння дзесяткі тысяч жанчын вымушаныя рабіць гэта супраць уласнай волі. «Жанчыны засталіся адны з дзецьмі, без сродкаў да існавання. Не маюць ні грамадскай падтрымкі, ні дзяржаўнай. Могуць альбо глядзець, як іх дзеці паміраюць з голаду, альбо прадаваць сваё цела» -- распавядае Хузан Махмуд з арганізацыі, што абараняе правы жанчын у Іраку.
Масульманскія традыцыі рыхтавалі жанчын да ролі жонак і матак, без адукацыі і прафесіі. Але нават калі б ірацкія жанчыны мелі адукацыю, у краіне, дзе беспрацоўе ахоплівае 70% насельніцтва, шанцаў знайсці працу для іх існуе няшмат.
«Як яны змогуць змагацца за месца працы, калі іх не хапае мужчынам? У нашым грамадстве мужчына заўсёды будзе вышэйшым за жанчыну» -- пытаецца міністр правоў чалавека Віджан Салім.
Мужы і маткі...
Сцэнар кожны раз іншы. Жанчыны, якія займаюцца прастытуцыяй праз недахоп грошай, гэта галоўным чынам тыя, якія згубілі ў вайну мужоў і братоў. Аднак ёсць і такія, звычайна вельмі маладыя, якіх прываблівае перспектыва выгаднага шлюба. Часта пасля шлюба муж ператвараецца ў суценёра, які неадкладна высылае жонку ў бардэль, пасля чаго выбірае сабе наступную. Альбо – карыстаючыся правіламі ісламу – адразу чатыры. У такім выпадку яго прыбыткі растуць у геаметрычнай прагрэсіі.
Ёсць яшчэ горшая катэгорыя сутэнёраў – маткі. Адзінокія, яны змагаюцца з фінансавымі праблемамі зарабляючы ўласным целам і адначасова прадаюць сваіх дачок, якія часта маюць ўсяго 12-13 гадоў.
«Гэта як гандаль быдлам. Часта бачу матак, якія гандлююцца, прадаючы сваіх дачок. Сапраўдная трагедыя» -- распавядае супрацоўніца праваабарончай арганізацыі Хінда.
… i беспакаранасць
Хоць злоўленая на гарачым прастытутка можа трапіць за краты нават на некалькі год, яе кліенты застаюцца непакаранымі. Урад не робіць нічога, каб зменшыць колькасць прастытутак. Паліцыя, чыноўнікі, нават міністры з’яўляюцца іх кліентамі.
На пачатку года міністр, што займалася абаронай правоў жанчын у Іраку – Навал Ас-Самары – аб’явіла аб сваім сыходзе: «Навошта мне штодзённа прыходзіць на працу, калі мне не даюць ніякіх сродкаў для працы, няма ніякай дапамогі?»
