Сярод намінантаў — кніга «Пінскія балоты. Прырода, веды і палітыка на польскім Палессі да 1945 года». (Pińskie błota. Natura, wiedza i polityka na polskim Polesiu do 1945 roku). Яе аўтар — гісторык, прафесар Інстытута гісторыі Польскай акадэміі навук Славамір Лотыш.
Гэта першая манаграфія па гісторыі міжваеннай Польшчы (у яе склад уваходзіла і беларускае Заходняе Палессе), свядома напісаная з экалагічнай перспектывы.
«Пра Палессе пісалі так, быццам яно нічым не адрознівалася ад іншых краёў. Аднак там усё выглядала па-іншаму — сена збіралі па калена ў балоце, гандлявалі наўпрост з лодкі на пінскім рынку, а цэнтральная частка Палесся на некалькі месяцаў у годзе ператваралася ва ўнутранае мора. Славамір Лотыш паспрабаваў перапісаць міжваенную гісторыю гэтай зямлі, узяўшы за пункт адліку паўсюдныя балоты. У той час, як ён сцвярджае, планы іх асушэння былі галоўным элементам палітыкі дзяржавы ў адносінах да ўсходніх зямель, бо толькі асушэнне Палесся адкрывала шлях да яго каланізацыі», — гаворыцца ў анатацыі да кнігі.
Кніга «Пінскія балоты»
Кнігу хваляць за тое, што, нягледзячы на яе навуковасць, яна напісаная жывой і багатай эсэістычнай мовай, якая прыцягвае чытача з першай старонкі і стварае захапляльнае чытанне да апошняй.
Прэмія імя Мачарскага — гэта адна з найважнейшых гістарычных прэмій краіны. Яна ўшаноўвае памяць Казімежа Мачарскага, журналіста і юрыста, дэмакрата і жаўнера Арміі Краёвай, які пасля вайны 11 гадоў знаходзіўся ў зняволенні камуністамі. Ён быў аўтарам «Размоў з катам», запісаў размоў з Юргенам Стропам, ліквідатарам Варшаўскага гета, з якім ён дзяліў адну турэмную камеру ў варшаўскім раёне Макотаў.
Пераможца стане вядомы 26 лістапада. Ён атрымае каля 12 тысяч даляраў грашовай узнагароды і статуэтку.
Чытайце таксама:
Пінскія балоты і палешукі без салодкіх стэрэатыпаў
Мачулішчы, Мачулішчы… А што значыць па-беларуску «мачулішча»?
«Лічу сябе самым шчаслівым чалавекам на зямлі». Як жыве жанчына пасярод балота
