Anatol Udavičenka zaŭčasna pajšoŭ z žyćcia 12 žniŭnia. Jamu išoŭ 56-y hod.
Fota Alaksandra Ziankova.
«Z sychodam Anatola Vasiljeviča, Toli, Tolika niečakana stała pusta. Kali sychodziać takija ludzi, pusteču adčuvaješ na fizičnym uzroŭni.
U im nikoli nie adčuvałasia nianaviści, žoŭci, navat kali ź im abychodzilisia žorstka, nie pa-ludsku. U 1996 hodzie Anatol Udavičenka zasnavaŭ niezaležnuju hazietu «Borisovskij kuŕjer», jakaja nazaŭždy zastaniecca ŭ historyi rehijona jak samaja prafiesijnaja, jarkaja i advažnaja.
U 2005 hodzie jaje zakryli jak niepažadanuju – «supiarečyła dziaržaŭnym intaresam». Začynili biescyrymonna. Adnak usie tyja, chto kaliści pracavaŭ pad kiraŭnictvam Anatola Vasiljeviča, ličać hety pieryjad, pieryjad pracy pobač ź im samym lepšym u svaim žyćci.
Tamu što nie mahło być drenna, kali byŭ Udavičenka. Jahonaja nievierahodnaja ŭśmieška, jahonaje ciapło, jahonaja hatovaść pryjści na dapamohu padkuplali. Ź im zaŭsiody było vielmi nadziejna i kamfortna.
4 hady tamu lekary pastavili Anatolu Vasiljeviču strašny dyjahnaz – rak. Ale ź jakim honaram i spakojem jon trymaŭsia! Navat taki žorstki prysud nie zmoh ścierci z tvaru hetu niezabyŭnuju ŭśmiešku.
Jon nazaŭždy zastaniecca z nami. Škada tolki, što ŭžo nie abniać jaho i nie pačuć…», – uzhadvaje Anatola Udavičenku Ludmiła Atčanašanka.
