30 vieraśnia viadomy biełaruski błohier Jaŭhien Lipkovič zrabiŭ sabie padarunak da dnia narodzinaŭ — apublikavaŭ «pazytyŭnuju knihu» pra Miensk 1960-ch hadoŭ «Leta z zavułka».
Pra svaju knihu aŭtar raspavioŭ u interviju radyjo «Svaboda»:
«Heta taki zbornik apaviadańniaŭ, abjadnanych adnymi hierojami. Faktyčna heta raman u apaviadańniach. Pakolki ŭ nas zaŭsiody valicca palityka, naviny niepryjemnyja, rastuć ceny, ja padumaŭ, što nam nie chapaje niejkich pazytyŭnych rečaŭ, i tamu ja heta napisaŭ».
Kniha napisanaja adrazu na troch abo navat čatyroch movach, jakija možna było pačuć u Miensku 60-ch hadoŭ: heta biełaruskaja i rasiejskaja, trasianka, a taksama, jak kaža aŭtar, — «habrejski dyjalekt».
«Hetaja knižka napisanaja ŭ Miensku i pra Miensk. Faktyčna hałoŭny hieroj knihi — maleńki-maleńki zavułak, jaki nasieleny zvyčajnymi ludźmi. U asnoŭnym hieroi — heta dzieci, a taksama darosłyja, jakija ich akružajuć. Dziejańnie adbyvajecca na pačatku 60-ch hadoŭ minułaha stahodździa. Kožny raździeł — heta asobnaje apaviadańnie, i jany tam pierabityja dakumentami — listavańniem čalcoŭ Palitbiuro, zapiskami ŭ prezydyjum i h.d. To bok jak by dva ŭzroŭni žyćcia pakazvajuć: Biełaruś časoŭ BSSR, i dzieści daloka — mižnarodnyja damovy, Karybski kryzis, špijony — usio toje, što nie źviazana sa zvyčajnym žyćciom», — kaža Lipkovič.
«Asnoŭnaja meta była — maksymalna abstrahavacca ad taho, što adbyvajecca ŭ nas ciapier. Ale ludzi, jakija buduć čytać, jany zrazumiejuć, što dzieści chtości vydaje ŭkazy, pravodzić investycyjnyja forumy, a adnačasova idzie žyćcio maleńkich ludziej. Usio roŭna ŭsio zastałosia ŭ tym ža vyhladzie. Adnosiny ludziej i ŭłady zachavalisia: jak kažuć, pop svajo, a čort svajo. Jany robiać vyhlad, što kłapociacca ab nas, a my robim vyhlad, što my ich lubim», — ličyć jon.
Lipkovič kaža, što kniha napisanaja z humaram, vielmi lohka čytajecca i za joj budzie pryjemna pravieści viečar.
«Hałoŭny pasył knihi — heta paciešycca. Ja praciahvaju hnuć svaju liniju nakont taho, što ŭ nas niama humaru. My ŭsie heta viedajem. Usie sproby niešta zrabić aficyjna, na telebačańni — niaŭdałyja. I voś ja sprabuju niejak stvaryć hety humar. Humar dapamahaje vyžyć. Ja zaŭsiody kazaŭ, što ŭłada zahaniaje nas u depresiŭny stan, specyjalna dušyć nas. A humar — heta hłytok svabody», — upeŭnieny jon.
Aŭtar padkreślivaje, što ŭ knizie naahuł niama nijakaj palityki. Jon charaktaryzuje svoj tvor jak «śviadomuju zabaŭku», zroblenuju na biełaruskich realijach.
«Voś isnuje «seks, narkotyki i rok-n-roł» — heta jakraz toje, pra što treba pisać. Ale z usiaho hetaha ŭ nas pišuć tolki pra narkotyki, navat chutčej pra pjanstva. Voś Śledčy kamitet piša pra narkotyki, uklučaješ televizar — tam tabie abaviazkova raskažuć, jak chtości kahości ź pierapoju zabiŭ. A pra seks i rok-n-roł nichto nia piša. Ja prychilnik taho, kab stvarać litaraturu zabaŭ, a nie litaraturu, jakaja kahości budzie vučyć. Litaratura nikoli nikoha nia moža navučyć, tamu što vučyć vulica, škoła i televizar. A zabaŭlalnaj litaratury ŭ nas niama. U nas abaviazkova pišuć knihi maralnyja i kab kahości navučyć. Zvyčajna ŭ nas užo kali pišuć — to abaviazkova kab vajna była», — kaža Lipkovič.
Knihu Jaŭhiena Lipkoviča «Leta z zavułka» možna nabyć u kniharni «Łohvinaŭ»
