U sudzie Barysaŭskaha rajona 5 studzienia pačali razhlad spravy ab hučnaj trahiedyi. Hod tamu dźvie barysaŭskija siamji — ahułam 6 čałaviek, ź ich dvoje dziaciej — zahinuli ŭ svaich kvaterach, atruciŭšysia čadnym hazam.
Siońnia na łavie padsudnych dvoje ślesaraŭ «Barysaŭhazu»: 45-hadovy Alaksandr Čyściakoŭ i 36-hadovy Alaksiej Łukaš. Ich vinavaciać u pryčynieńni śmierci pa nieaściarožnaści. Maksimalnaje pakarańnie, jakoje pahražaje mužčynam, — 5 hadoŭ pazbaŭleńnia voli.
Ślesary Łukaš (źleva) i Čyściakoŭ.
Paciarpiełymi pa spravie prachodziać svajaki zahinułych. Svajaki adnoj siamji — toj, dzie atrucilisia hazam i baćki, i dzieci, — paprasili dapuścić svaim pradstaŭnikom advakata Dźmitryja Uściłku.
Kožny z paciarpiełych paprasiŭ spahnać z RUP «Minskabłhaz» 50 tysiač rubloŭ za maralnuju škodu. A piensijanierka Antanina Mažanava — jašče i kampiensavać joj 1598 rubloŭ vydatkaŭ na pachavańnie zahinułych.
«Nie, mnie zusim nie pryncypova, kab ich zakryli», — pryznaŭ Ivan Bułaj. Mužčyna straciŭ syna, niaviestku i dvuch unukaŭ. Ale jon ličyć, što ŭ trahiedyi vinavatyja nie stolki dvoje ślesaraŭ, kolki ŭvieś padychod da spravy i niepasredna «Minskabłhaz».
«Pakul jašče rana kazać pra pakarańnie. Ciažka dać acenku tamu, chto vinavaty. Ale ž pracy vialisia niepasredna abvinavačvanymi. Chacia i akramia ich jość ludzi, jakija vinavaty i jakija pracujuć u hetaj struktury», — ad imia astatnich paciarpiełych vykazaŭsia advakat Uściłka.
Svajaki inšaj zahinułaj siamji - dvuch piensijanieraŭ - taksama nie ŭpeŭnienyja, što vinavatyja mienavita ślesary.
«Tut usio nieadnaznačna», - kaža Iryna. Zahinułyja staryja byli baćkami jaje muža.
A brat žančyny ŭvohule vinavacić prablemy ź vientylacyjaj u domie i słužby ŽKH.
Padziei ŭ sudzie pieražyvać usim niaprosta. Svajaki zahinułych trymalisia, choć i sa ślazami na vačach. Ale ž žonka adnaho sa ślesaraŭ prosta płakała naŭzryd. Uvieś praces žančyna siadzieła ściskajučy ŭ rukach ikonu Božaj maci.
Było bačna, što vielmi ciažka i jaje mužu.
Sami ślesary ničoha nie kamientujuć: «Nam nielha razmaŭlać z presaj». Ale ž adzin ź ich pryznaŭ — ličyć, što ź ich prosta robiać krajnich. Nie chočuć ničoha kazać žurnalistam i ich svajaki.
«Ale ž ja prosta nie razumieju, za što ich sudziać. Jany jeździli ci to praviarać abstalavańnie, ci to što… I ŭsio było narmalna. A potym praź miesiac zdaryłasia heta. I voś ich ciapier robiać vinavatymi», — usio ž raskazała maci Alaksandra Čyściakova.
Mužčyna 22 hady pracuje na «Barysaŭhazie», raskazała jaho maci, z ałkaholem prablem nie mieŭ nikoli. Praciahvaje jon pracu i pa siońnia.
«Jak dumajecie, pasadziać ich?» — z aściarohaj spytałasia ciotka Alaksandra Čyściakova.
Joj nichto ničoha nie adkazaŭ.
Pa viersii śledstva, ślesary nieachajna abyšlisia z hazavaj kałonkaj. U kancy śniežnia padčas pravierki jany nie vyjavili niaspraŭnaść i nie vypravili jaje. U vyniku — praź miesiac znajšli 6 trupaŭ u dźviuch kvaterach.
Pryčynaj śmierci ludziej nazvana atručvańnie čadnym hazam z-za aprakidvańnia ciahi. To bok, niebiaśpiečny pradukt hareńnia trapiŭ u kvateru.
«Vy razumiejecie abvinavačańnie?» — spytaŭ sudździa.
«Nie», — adkazaŭ Alaksiej Łukaš.
«Vinavatym siabie pryznajacie?»
«Nie».
Taki ž dyjałoh adbyŭsia i z Čyściakovym.
Paśla dali pakazańni svajaki zahinułych.
Zahinułyja Ała Šutko i Alaksandr Bułaj razam z dvuma dziećmi zdymali svaju kvateru ŭžo daŭno. Hazavuju kałonku nabyvaŭ sam Alaksandr, prykładna ŭ 2006 hodzie. Siastra mužčyny raspaviała, što niezadoŭha da trahiedyi z kałonkaj byli peŭnyja prablemy:
«Ahoń byŭ niejki nie taki, čas ad času jon zhasaŭ, davodziłasia jaho zapalvać iznoŭ».
Taksama svajaki śćviardžajuć, što Ała Šutko apošnim časam niaredka skardziłasia im na hałaŭny bol i mlavaść. Takija ž prablemy byli i ŭ jaje dački Paliny.
Zatym vysłuchali abvinavačanych.
Alaksiej Łukaš raspavioŭ, što z usimi patrebnymi pracoŭnymi instrukcyjami i narmatyŭnymi aktami jon byŭ aznajomleny.
U kvateru Alaksandra Bułaja i Ały Šutko ślesar pryjechaŭ 22 śniežnia 2015 hoda. Pa słovach žycharoŭ, z kałonki kapaŭ niejki kandensat.
«Byŭ kandensat na mikravyklučalniku. Ja prybraŭ vadkaść, usio pravieryŭ — kałonka pracavała narmalna, padazreńniaŭ nie było anijakich, — uzhadaŭ Łukaš. — Vuzły taksama pravieryŭ, pravieryŭ potym najaŭnaść ciahi. Usio było ŭ paradku».
Dy i sama pa sabie prablema była nie takoj surjoznaj, kab adklučać kałonku ci pierakryvać haz, padkreśliŭ ślesar. Pa jaho słovach, pra toje, što ahoń čas ad času zhasaje (jak heta kažuć svajaki zahinułych) haspadynia kvatery jamu nie kazała.
Vientylacyjnaja rašotka ŭ kvatery była brudnaja. Łukaš śćviardžaje, što parekamiendavaŭ haspadaram jaje pačyścić.
Ale ž ekśpiertyza paśla zaŭvažyła, što vuzły i niekatoryja inšyja detali kałonki byli pakryty brudam i śmiećciem. Heta i było pryčynaj niaspraŭnaści pryłady i padvyšanaha vydzialeńnia čadnaha hazu, havorycca ŭ abvinavačvańni. U svaju čarhu Alaksiej Łukaš zapeŭniŭ — brud i śmiećcie na praces hareńnia paŭpłyvać nie mahli, heta małaimavierna.
Paśla jon patłumačyŭ, čamu nie pryznaje vinu:
«Pa-pieršaje, na momant pravierki ja nie mieŭ sumnievaŭ u narmalnaj pracy kałonki, u najaŭnaści narmalnaj ciahi. Pa-druhoje, kab była ciaha ŭ kominie na momant zdareńnia, to ŭsio b vyciahnuła z kvatery. A ja za heta — za komin — nie niasu adkaznaści. Ja adkazvaju za stan hazavaha abstalavańnia».
«A vy praviarali ciahu prosta zapalničkaj?» — pacikaviŭsia sudździa.
«Nu ciapier užo dali analizatary čadnaha hazu… A raniej tak, zapalničkaj. Ale ja byŭ upeŭnieny, što ciaha na momant majoj pravierki była narmalnaj», — paŭtaryŭ Łukaš.
Ale ž paśla niekatorych pytańniaŭ advakata stała zrazumieła, što zvyčajnaj zapałkaj pravieryć toje aprakidvańnie ciahi, jakoje i stała pryčynaj trahiedyi, było prosta niemahčyma. Dla hetaha abaviazkova pavinien byŭ być analizatar. A ich tady ślesaram prosta nichto nie vydavaŭ.
Daŭ pakazańni i druhi abvinavačany — ślesar Alaksandr Čyściakoŭ. Jon byŭ u toj ža kvatery 23 śniežnia 2015 hoda, na nastupny dzień paśla Łukaša. Jamu paviedamili, što «kałonka to haryć, to zhasaje».
Čyściakoŭ śćviardžaje, što pravieryŭ kałonku. Kałonka sapraŭdy nie spracoŭvała aŭtamatyčna pry ŭklučeńni vady. Ale haz pry hetym nie vydzialaŭsia.
Usio astatniaje było ŭ paradku, zapeŭniŭ ślesar. Ciaha taksama była.
Čyściakoŭ parekamiendavaŭ haspadyni zamianić batarejki, kab pačaŭ spracoŭvać vyklučalnik. Kožuch z pryłady jon nie zdymaŭ — nie było, na jaho dumku, pryčyny.
Paśla jon źjechaŭ.
Sudździa pacikaviŭsia ŭ ślesara — čamu toj nie pryznaje svaju vinu?
«Pry aprakidvańni ciahi sam pa sabie nie spracoŭvaje datčyk, jaki adkazvaje za aŭtamatyčnaje vyklučeńnie. Da taho ž, jak paźniej stała viadoma, u dzień niaščasnaha vypadku i vientylacyja była zabitaja, i haspadary byli ŭ stanie ałkaholnaha apjanieńnia… A pad ałkaholem nielha i da hazavaj plity padychodzić, nie toje što da kałonki», — skazaŭ Čyściakoŭ.
