Hrupie TR-22
Raschinuŭšy naroschryst dušu,
Na viačeru siabroŭ zaprašu,
Tych, z kim zdrada nie ŭciśniecca ŭ dźviery,
Chto mianie na pradaść na viačery.
Budu słuchać ich, srebnahałosych,
Tych, chto pobač, i tych, chto ŭ niabiosach,
Z kim, abniaŭšysia raz na ziamli,
My ŭ abdymku žyćcio pražyli.
Ja źbiaru ŭ maim domie siabroŭ,
U jakich toj ža duch, taja ž kroŭ,
Taja ž viernaść siabroŭskaja ŭ sercy,
Praź jakuju siabroŭstvu nie ŭmierci.
Ja siabroŭ zaprašu na viačeru,
Tych, jakija nie majuć namieru
Mnie ŭ čym-niebudź karysnymi być,
Niešta vychitryć, vyrvać, zdabyć.
Ja pakliču siabroŭ nie patrebnych,
Biespasadnych, biassuviaznych, biednych,
Tych, ź jakich aničoha nie ŭziać -
Tolki viecier siabroŭski haniać.
I padumać, haniajučy viecier:
Dziakuj Bohu, što jość jano ŭ śviecie,
Toje, što nie pradać, nie kupić…
I čaho ŭžo j niama, moža być.
1.09.2017
Uładzimir Niaklajeŭ napisaŭ u svaim fejsbuku z nahody hetaha vierša.
«Kolki słoŭ pra siabroŭstva. Apošnimi hadami ja straciŭ niamała ludziej (jany kažuć, što praz palityku), jakija ličylisia siabrami…
Z kim tolki ja ni siabravaŭ - i chto tolki ni siabravaŭ sa mnoj! Ministry, muzyki i artysty, dypłamaty, bankiry, dyrektary, akademiki, hienierały…
Dzie jany ŭsie?..
Nu, niechta pamior, ale j žyvych niama.
A ludzi, jakija na hetych fotazdymkach, jość!
55 hadoŭ tamu, 1 vieraśnia 1962 hoda razam z hetymi ludźmi ja pastupiŭ u Minski elektratechnikum suviazi, dzie my stali spačatku hrupaj TR- 22 (što aznačaje hrupa pa śpiecyjalnaści «Televizijnaja technika i radyjorelejnaja suviaź»), a paśla - siabrami.
Hrupa była całkam mužčynskaja, nas rychtavali da słužby va ŭzbrojenych siłach, da pracy na stratehičnych abjektach - i paśla vučoby šmat kaho raźmierkavali na stancyi trapaśfiernaj radyjorelejnaj linii suviazi «Poŭnač». A heta navat nie Ćmutarakań. Heta Sibir, Zapalarje, Kamčatka, Čukotka - ad pieršaj stancyi da apošniaj bolš za 13 tysiač kiłamietraŭ…
Nas raskidali, ale nie raźjadnali - i 1 vieraśnia 2017 hoda my sabralisia, kab adznačyć 55-hodździe siabroŭstva.
Jak my zdoleli jaho zachavać?..
U junactvie ŭ nas nie było ni zvańniaŭ, ni pasad, ni hrošaj - i my mahli dać adzin adnamu tolki samich siabie. Naša siabroŭstva było bieskaryślivym - i praz usio žyćcio my jamu nie zdradzili, nie padmianili jaho adnosinami praz karyść, praz patrebu… Nie zamianili jaho toj falšyŭkaj, jakuju bolšaść ludziej, śliniaviačy adzin adnaho pacałunkami na pjanych jubilejach, bankietach, vydaje za siabroŭstva, i ŭ čym ludzi jašče bolš miarzotnyja, čym u varažniečy, bo ŭ varožaści my ŭsio ž ščyryja.
Ja ŭdziačny tabie, TR-22, Stanisłaŭ i dva Mikoły, Alaksandr i dva Anatoli, Viktar i dva Uładzimiry, Piatro i dva Viktary, dva Valeryi, śvietłaj pamiaci Hieorhij, Hienadź, Vital, Uładzimir, Viktar i Piotr za mnohaje - i najpierš za čyściniu siabroŭstva! U žyćci maim byvała ŭsialakaje, ale heta — najdarahoje…
Hrupa TR-22 na hanku technikuma suviazi (1962 h.)
Hrupa TR-22 na sustrečy 1 vieraśnia 2017 hoda.
