Pry kancy vieraśnia za ŭdzieł u bajavych dziejańniach asudzili biełarusa, jaki vajavaŭ na baku «DNR». Heta byŭ 29-hadovy žychar Pastavaŭ Alaksiej Jaršoŭ. Jon byŭ pakinuŭ žonku i dzicia dy pajechaŭ na vajnu.
Dokazaŭ najomnictva ŭ suda nie było, tamu Jaršovu prysudzili da dvuch hadoŭ hetak zvanaj «chatniaj chimii».
Ale jak vyjaviłasia, jon uciok ad pakarańnia nazad u «DNR» — pra heta «Našaj Nivie» paviedamiŭ sam Jaršoŭ.
«Źbieh ja šeść dzion tamu. Čamu? Bo toj karotki čas u Biełarusi byŭ ciažejšy za hod na vajnie. U asnoŭnym heta siamiejnyja pytańni. A jak źbieh? Dy elemientarna — chto mianie ŭpilnuje? Tak, byŭ niejki čałaviek, jaki prychodziŭ, praviaraŭ mianie. Ale nie ŭvieś ža čas. Ja chucieńka praz Rasiju za dva dni dajechaŭ da DNR», — raskazaŭ Jaršoŭ.
My pacikavilisia pra asablivaści jaho kryminalnaj spravy.
«Ja nie viedaju, čamu mienavita mianie asudzili. Ja ž nie adzin taki ŭ Biełarusi. Tak, vidać, vyrašyli «naviersie». Kab pakazać mianie, tak by mović, z usich bakoŭ, niechta ŭzłamaŭ moj huhł-dysk, dzie byli fota z Danbasa sa zbrojaj, i potym hetyja fota byli zalityja na maju fejkavuju staronku, stvoranuju taksama nieviadomymi. Mnie hetyja fota tolki na razdrukoŭkach śledčy pakazvaŭ, bo ja asabliva va UKantakcie i nie siadžu. Hetyja ž fota i ŭ ŚMI pajšli. Značyć, pryciahvali ŭvahu da majoj asoby. Bo jość inšyja, jakija cicha siadziać i ich nie čapajuć», — raskazaŭ Jaršoŭ i dadaŭ inšy momant, jaki jaho ŭraziŭ u čas śledstva.
«Nijakaj spahady da siabie ja nie čakaŭ, bo mianie jašče raniej papiaredzili znajomyja, što pa mianie pryjduć. A, miarkujučy pa tym, što ja čuŭ na adras abaroncaŭ DNR padčas śledstva… Tam usie padtrymlivajuć Ukrainu! Ludzi ź vialikimi zorkami navat.
Niejkaja sprečka była, ja kažu: ja kabiel ad svajho domu praciahnu ŭ DNR i budu biaspłatna im davać śviatło, a jany kažuć: my i za heta ciabie pasadzim», — reziumavaŭ jon.
My paprasili Alaksieja Jaršova zrabić fota ŭ pozie, jakuju my skažam, kab pierakanacca ŭ sapraŭdnaści asoby, što havaryła z nami pa vajbiery.
Ciapier Jaršoŭ znachodzicca na pieradavoj, u budučyni płanuje źmianić prafiesiju na cyvilnuju. Viartacca ŭ Biełaruś jon nie źbirajecca:
«Viarnusia, tolki kali vajna pačniecca, i ja spatreblusia. Ale vajavać budu tolki za Biełaruś, bo ja joj prysiahu davaŭ. Ale heta ŭsio hipatetyčna — Rasija na nas nikoli nie napadzie, a sieparatyzmu taksama nie moža być — u nas narmalnaja kraina, narmalnyja zakony. Ja suprać sieparatyzmu, — kaža Jaršoŭ i niečakana dadaje. — Mnie zdajecca, što chvali papularnaści na biełaruskaje ŭ krainie — heta dobra. Ja ž sam vyras u vioscy, zaŭsiody havaryŭ pa-biełarusku, a potym jak pierajechali ŭ horad, mnie zabaraniali. Ja kazaŭ «dziakuj», «dzień dobry», a na mianie hladziać, jak na duračka małoha! Kryŭdna było. Ja nie kažu, što my pavinny admaŭlacca ad ruskaj movy, ale svaju viedać musim, i havaryć, i vučyć».
