U niadzielu 27 śniežnia ŭ hrodzienskim mikrarajonie Baranavičy dzieci i darosłyja sabralisia na navahodni ranišnik. Śviata arhanizavała miascovaja carkoŭnaja parafija. U razhar ranišnika pryjechała niekalki mašyn milicyi, adnaho z udzielnikaŭ pasprabavali zatrymać, dzieci pierapałochalisia. Na nastupny dzień mužčynu ŭsio ž zatrymali, piša Hrodna.life.
Ranišnik arhanizavaŭ miascovy prychod chrama ŭ honar Aŭhustoŭskaj ikony Božaj Maci. «Heta było parafijalnaje śviata dla dziaciej — kab jany nie siadzieli za kamputarami, kab i da ich pryjšło śviata Novaha hoda», — raspavioŭ nastajaciel chrama Cimafiej Nozdryn.
Pra mierapryjemstva śviatar kazaŭ na słužbach. Mnohija parafijanie adhuknulisia i dapamahli z arhanizacyjaj. Zamiest jełki ŭpryhožyli sasnu la chrama.
Znajšlisia tyja, chto zachacieŭ pravodzić konkursy ź dziećmi, na roli Dzieda Maroza i Śniahurki paklikali akcioraŭ teatra.
Pieravažna na śviacie sabralisia žychary Baranavič, pryjechali i ich siabry, svajaki. Ahułam było niekalki dziasiatkaŭ čałaviek.
«Jaki zaraz zakon, jakija pravaachoŭniki…»
Zabavy ź dziećmi pačalisia a 15 hadzinie, a kala 17 hadziny, kali dzieci čytali vieršy i vadzili karahod, pryjechała milicyja. «Nas abkružyli z usich bakoŭ. Carkva znachodzicca ŭ skviery, vakoł skviera — daroha. I z kožnaha boku stajała mašyna. Ja bačyŭ try «ŭaziki», i byli jašče ŭ cyvilnym na svaich aŭtamabilach», — raskazaŭ nastajaciel. Usiaho pryjechała šeść mašyn.
«Ja stajaŭ na hanku chrama. Baču: pryjechaŭ patrulny aŭtamabil milicyi. Padumaŭ, što šmat ludziej naźbirałasia, i heta pryciahnuła ich uvahu». Nastajaciel pabačyŭ, što ludzi pačali razychodzicca ŭ roznyja baki: niechta ŭ carkvu, niechta ŭ budynak niadzielnaj škoły. Kali ajciec Cimafiej padyšoŭ, vyśvietliłasia, što milicyja chacieła zabrać z saboj mužčynu, jaki byŭ ź dziciom i z sabakam, vadziŭ karahod z usimi.
Milicyjanty skazali śviataru, niby niedzie niepadaloku prachodziŭ niezakonny mitynh, i ludzi prybiehli z taho mitynhu siudy. «Ja patłumačyŭ, što nie bačyŭ nikoha sa ściahami, u nas nichto łozunhaŭ nie kryčaŭ, a prachodzić śviata dla dziaciej. Jany nie chacieli jaho [mužčynu] adpuskać, ale ahulnymi siłami - pieravažna byli žančyny ź dziećmi - my jaho «adbili»». U paniadziełak stała viadoma, što mužčynu ŭsio ž zatrymali: zabrali z pracy. Taksama adzin z parafijan raskazaŭ ajcu Cimafieju, što čałavieka, na jakoha zarehistravany jahony aŭtamabil, vyklikali ŭ RAUS tłumačyć, što aŭto rabiła kala carkvy ŭ čas śviata.
Ranišnik pierapyniŭsia, usie raźjechalisia. «Biezumoŭna, śviata nie było skončana, nie ŭsim razdali padarunki, nie ŭsie dzieci paśpieli raskazać svaje vieršy».
«Pryjšli ź dzietkami, dzicia vieršyk raskazvała Dziedu Marozu, u vačach radaść. I tut ja baču — prajechaŭ uazik, nu prajechaŭ dy i prajechaŭ. A praz chvilinu lacić prama pa poli da jełki našaj, vychodziać, ja tak sabie padumała: jaki zaraz zakon, jakija pravaachoŭniki… treba ŭciakać, bo, čuła, u Miensku taksama pryjšli pad jełku, ź dziećmi zabirali. Dzicia, nie raz bačyŭšy, što robiać supracoŭniki milicyi, vielmi napałochałasia», — raskazała Hrodna.life adna z udzielnic śviata.
