Fota ź instahrama Dzianis Dudzinskaha
U Kijevie viadučyja z 8 červienia. Rašeńnie pakinuć Biełaruś pryniali za niekalki hadzin.
«Nijakich pahroz z taho boku my nie atrymlivali, ale niešta padkazała, što treba, napeŭna, časova pravieści adpačynak u ciopłaj Ukrainie. Hetu krainu vybrali, tamu što tudy najbolš prosta dabracca. Kali brać, naprykład, Jeŭropu ci Aziju, to patrebny pryščepki, vizy».
Z saboj Dzianis i Kaciaryna ŭziali tolki dva čamadany ź letnimi rečami.
Pa słovach Dudzinskaha, prychod DFR dla jaho staŭ niečakanaściu.
«Choć niedzie padspudna my čakali vizit z boku dziaržsłužačych, ale nie viedali, chto heta budzie. Nie skažu, što da nas łamilisia. Usio prachodziła davoli intelihientna. Jašče paru dzion nas vyklikali adkazvać na pytańni. Z nas uziali padpisku ab nierazhałošvańni».
Pakul para ŭ adpačynku, vyvučaje Kijeŭ.
«My pabačylisia sa mnohimi biełarusami, paśpieli schadzić na kancerty. Siabry i padpisanty dapamahajuć nam asvoicca, zrabić simki, zrazumieć horad — dzie možna smačna pajeści, adkul pryhožy vid adkryvajecca. Tamu cełymi dniami chodzim, unikajem, padtrymlivajem suviaź ź Minskam, kab razumieć, što tam adbyvajecca. Kaniečnie, naviny pastajanna čytajem».
Kali spatrebicca šukać pracu, to biez spravy jany nie zastanucca, spadziajecca Dzianis.
«Pra kankretnyja prapanovy kazać pakul nie budziem, kab nie suročyć. Zrazumieła, tut jość ludzi, jakija pracavali ŭ Minsku, i chtości ź ich daŭno, a chtości niadaŭna pierajechaŭ, zajmaje niejkija pasady. My ź imi źviazvajemsia. Padymajem našy staryja kantakty, jakija ciahnucca jašče sa «Słavianskaha bazaru» — my ž pamiatajem, jak Ukraina pastaviłasia da fiestyvalu ŭ hetym hodzie, artysty admovilisia pryjazdžać. Kalehi nas tut padtrymlivajuć.
Niekatory sum prysutničaje, što na niavyznačany termin daviałosia źjechać. Ale my pastajanna na suviazi ź siabrami, svajakami, heta nie daje žurycca. Kraina soniečnaja, pryhožaja, biełarusaŭ šmat, tamu takoje adčuvańnie, što praktyčna i nie źjazdžali. Nie chaču skazać, što my ŭ Minsku adčuvali niejkuju niebiaśpieku ci što za nami sočać. Žyli i maryli, jak usie biełarusy u naš čas. A zaraz pačucci inšyja, razvitańnie z rodnym dy siabrami, navat časovaje — heta ciažka, ale ž pakul my jašče nie prapuścili praź siabie hety praces».
