Fota: Instahram Maksima Kaca
«Nazyvać hetuju spravu akupacyjaj — heta takaja zručnaja pazicyja: kštałtu, my, jak ukraincy, nas taksama akupavali, my achviary», — skazaŭ Maksim Kac u adkaz na pytańnie BPN.
Na jaho dumku, apisańnie prysutnaści rasijskich vojskaŭ na terytoryi Biełarusi i zaležnaści režymu Alaksandra Łukašenki ad aficyjnaj Maskvy jak «akupacyi» źjaŭlajecca sposabam «krychu ŭciačy ad realnaści».
«I akupacyjaj, viadoma, nielha heta nazvać, tamu što, kali dziejny ŭrad daje prachod [rasijskim] vojskam [dla nastupu na Ukrainu] — heta nie akupacyja. I saahresaram možna nazvać Łukašenku, režym, ale nijak nie biełarusaŭ, — skazaŭ rasijski hramadski dziejač i błohier Masim Kac. — Vinavacić u čymści narod naohuł, na moj pohlad, nielha. Narod nie davaŭ prachodu nijakim vojskam, nie narod heta vyrašaŭ. Narod zusim inšaha chacieŭ. I abvinavačańni biełarusaŭ [u ahresii] naohuł mnie nie zrazumiełyja».
Padobnaje staŭleńnie, ličyć Kac, možna prymianić i da Rasii, i ŭ takim vypadku skazać, što jana «akupavanaja pucinskaj kamandaj».
Adnak, na dumku Kaca, Biełaruś u dalejšym pavinna pryznać adkaznaść za toje, što adbyłosia:
«Nie vinu, ale adkaznaść. Jana jość, pakolki ŭrad heta zrabiŭ. Jon nielehitymny, jon nie pradstaŭlaje biełarusaŭ, biełarusy nie vinavatyja, ale, tym nie mienš, heta było. I heta moža dapamahčy ŭ dalejšym raźvićci krainy. Ale heta budzie ŭnutrybiełaruskaja dyskusija».
