Fota Julii Daraškievič.
Hutarka z alimpijskim čempijonam Vankuviera Alaksiejem Hryšynym.
«Naša Niva»: Alaksiej, jak Vy apynulisia ŭ frystajle? Heta nie samy papularny vid sportu. Čamu nie futboł, nie chakiej?
Alaksiej Hryšyn:
Ja pačynaŭ z himnastyki. Ale ŭ mianie takaja prablema, što ŭ mianie da kanca nie hnucca kości ŭ łakciach, tamu z himnastykaj daviałosia zaviazać. Treniery paraili mnie znajści novuju spartyŭnuju siekcyju. Baćki ŭ haziecie znajšli abviestku, što nabirajecca hrupa chłopčykaŭ na frystajł.Ja pajšoŭ tudy, mnie tady było ŭsiaho siem hadoŭ. Było ciažka, jak lubomu spartsmienu, ale kinuć frystajł nie chacieŭ nikoli. Spačatku zajmalisia skačkami na batucie, u vadu. Potym pačalisia pieršyja skački z tramplina. Nie viedaju, čamu nie futboł. Moža tamu, što ŭ frystajle była niejkaja navizna.
«NN»: A baćki nie chvalavalisia, što addali syna ŭ taki niebiaśpiečny vid sportu?
AH: Spačatku prosta nichto nie viedaŭ, što heta takoje. Viedali, što heta niešta źviazanaje z hornymi łyžami. Tamu asabliva nie chvalavalisia. Potym, kali daviedalisia bolej, zadumalisia. Ale kab zabirać mianie z frystajłu, to da takoha nie dachodziła.
NN»: Sportam zajmajucca miljony. A pieramahajuć tolki adzinki. U čym sakret pieramoh?
AH: Ja nie dumaju, što jość niejkaja ŭniviersalnaja formuła. Usie ludzi roznyja, ichnija pieramohi taksama roznyja. Mnie zdajecca, što hałoŭnym faktaram usio ž źjaŭlajecca imknieńnie da pieramohi. Treba navučycca stavić pierad saboj kankretnyja zadačy i vykonvać ich.
«NN»: A jakaja dumka praniesłasia ŭ hałavie paśla pieramohi ŭ Vankuviery?
AH: Adzinaje, ab čym padumaŭ, što zbyłasia maja mara. Taja, da jakoj ja išoŭ na praciahu mnohich hadoŭ. Adčuŭ siabie ščaślivym čałaviekam.
«NN»: A pierad startam vieryli ŭ pieramohu?
AH: Ja jechaŭ na Alimpijadu pa zołata. U našym vidzie sportu šmat što zaležyć ad subjektyŭnych faktaraŭ — ad sudździaŭ, ad nadvorja. Tym nie mienš, byŭ upeŭnieny ŭ pieramozie.
«NN»: U adnym ź intervju Vy pryznalisia, što pakutujecie ad śpinnoj hryžy. Dakładniej, ad dzieviaci hryžaŭ. Heta prafiesijnaja chvaroba frystajlistaŭ?
AH:
Tak. Absalutna va ŭsich frystajlistaŭ traŭmavanyja śpina i kaleni. Dziakuj Bohu, što śpina ŭžo nie turbavała mianie ceły hod. Horš nie stanovicca, i toje dobra. Ja nastrojeny zmahacca za samyja vysokija miescy i na Alimpijadzie ŭ Sočy.
«NN»: A čaho ciapier chočacca najbolš?
AH: Prosta adpačyć.
